คอนกรีตและเหล็กรูปพรรณเป็นวัสดุพื้นฐานที่ใช้สำหรับงานโครงสร้าง วัสดุทั้ง 2 ชนิดบางครั้งจะใช้รวมกัน แต่บางครั้งวัสดุทั้ง 2 ก็กลายเป็นวัสดุคู่แข็งซึ่งกันและกัน เพราะวัสดุทั้ง 2 ชนิดสมารถทดแทนกันได้ แต่วัสดุทั้ง2 มีข้อแตกต่างกันที่สำคัญ คือ การผลิตเหล็กรูปพรรณทำให้โรงงานที่มี การควบคุมอย่างใกล้ชิด คุณสมบัติต่างๆ จะถูกตรวจสอบอย่างละเอียดในห้องปฏิบัติการ และมีใบรับรองคุณภาพจากโรงงานผู้ผลิต ดังนั้นผู้ออกแบบเพียงแต่กำหนดขนาดหน้าตัดของเหล็กให้เป็นไปตาม มาตรฐานทั่วไปที่ใช้ และผู้ควบคุมการก่อสร้างก็มีหน้าที่ควบคุมให้การเชื่อม การต่อชิ้นส่วนโครงสร้างต่างๆ เป็นไปตามข้อกำหนด
สำหรับหน่วยงานก่อสร้างที่ใช้คอนกรีตนั้น รูปการณ์จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เพราะแม้ว่าคุณภาพของปูนซีเมนต์จะถูกควบคุมจากโรงงานผู้ผลิตอย่างเคร่งคร เช่นเดียวกับการควบคุมการผลิตเหล็ก แต่วัสดในโครงสร้าง คือ คอนกรีตไม่ใช่ปูนซีเมนต์ การหล่อชิ้นส่วนโครงสร้างคอนกรีตต่างๆ จพกระทำ ณ หน่วยงานก่อสร้าง ดังนั้นคุณภาพของคอนกรีตจะขึ้นอย่กับวัสดุองค์ประกอบ สัดส่วนผสม การผสม การลำเลียงและการเทคอนกรีตลงแบบ การอัดแน่น รวมไปถึงการบ่ม จะเห็นได้ชัดเจนว่า ความสำคัญของการควบคุมคุณภาพคือข้อแตกต่างระหว่าง วิธีการผลิตเหล็กกับคอนกรีต คุณสมบัติที่สำคัญของคอนกรีตและเหล็ก
องค์ประกอบของคอนกรีต
คอนกรีตประกอบด้วยปูนซีเมนต์ หิน ทราย น้ำ และน้ำยาผสมคอนกรีต โดยเมื่อนำส่วนผสมต่างๆ เหล่านี้มาผสมกัน จะมีชื่อเรียกเฉพาะดังนี้
ปูนซีเมนต์ผสมกับน้ำและน้ำยาผสมคอนกรีต เรียกว่า ซีเมนต์เพสต์ (Cement Paste)
ซีเมนต์เพสต์ ผสมกับ ทราย เรียกว่า มอร์ต้า (Mortar)
มอร์ต้า ผสมกับ หินหรือกรวด เรียกว่าคอนกรีต (Concrete)
